هدیه به شهدای گمنام

هدیه به شهدای گمنام

شبی انگشترت را ترک کردی
پلاک و سنگرت را ترک کردی

تو رفتی و کبوتروار از این شعر
قنوتِ بی پرت را ترک کردی

نوشتی سنگرم را دوست دارم
مداد و دفترت را ترک کردی

همان شب مانده بودی زیرِ باران
و تسبیحِ تَرت را ترک کردی

تو از اول همان روحِ لطیفی
که جسم بی سَرت را ترک کردی

تو وقتی سوختی پروانه بودی
گلِ خاکسترت را ترک کردی

و خورشید از نگاهت گرم تر شد
نگاهِ آخرت را ترک کردی